Kilka tygodni temu zamknęłam część rozdziałów w moim życiu, a razem z nimi odeszło wiele niepotrzebnych smutków, nerwów, łez i nieprzespanych nocy. Było to półtora roku, które dało w kość nie tylko mi, ale również moim najbliższym, moim rodzicom, mojej siostrze, znajomym...
Mówię tutaj o moim najcięższym okresie dojrzewania. W żadnym wypadku nie mówię, że stałam się już dojrzałą osobą, jednak chyba już uciekłam od wizerunku małolaty, która sama nie wie czego chce, jak się powinna zachować w niektórych ciężkich sytuacjach i jak powinna postąpić wobec niektórych ludzi. Przyznaję się bez bicia- jak do tej pory był to najgorszy czas mojego życia. Teraz gdy patrzę wstecz nie mogę uwierzyć w to, jakie myśli chodziły mi niegdyś po głowie, co mówiłam, jak postępowałam, co planowałam zrobić i co zrealizowałam. Teoretycznie cały czas byłam tą samą Izką, której jest zawsze wszędzie pełno, która chce przeżyć swoje życie godnie, jednak w pewnym momencie się zagubiłam.
Teraz, kiedy mam ten okres za sobą śmieję się z samej siebie, jednak jednocześnie jestem przerażona tym jak bardzo pozwoliłam się sobie "zapuścić" intelektualnie. To był okres kiedy nie widziałam żadnych powodów, które zachęciłyby mnie do dalszego działania. Często chodziłam z płaczem spać nieraz modląc się o coś, do czego publicznie się nie przyznam. Przyznam się szczerze, że gdyby nie wsparcie mojej rodziny w odpowiednim momencie to bardzo prawdopodobne jest to, że tej głupiej Skrzyniarzówny by już tu nie było.
Zmądrzałam.
W końcu widzę jak wiele mam możliwości na lepsze jutro i jak piękny jest dzień dzisiejszy. Doceniam wszystko co mnie otacza. Bóg obdarował mnie zdrowiem, szczęśliwym domem i ambicjami, które staram się realizować każdego dnia.
Tego bloga założyłam dla osób, które być może są w takim samym stanie jak ja obecnie, lub w takim od jakiego zdąrzyłam się uwolnić. To tutaj chcę pokazać ludziom jak wiele zdziałać może uśmiech i jak bardzo pomaga w codziennym życiu. To tutaj chcę wrzucać inspiracje, motywacje i wszystko to, co może pomóc by w końcu dostrzec, że wszyscy jesteśmy wartościowymi ludźmi, tylko nie każdy z nas potrafi to zauważyć i wykorzystać.
Pamiętajcie, że wszyscy jesteście Panami swojego świata i to Wy decydujecie o swojej przyszłości i swoim życiu. To Wy jesteście odpowiedzialni za swoje szczęście!
